Reeds in 1315 was er in het dorpje Bant een kapel aanwezig. Deze was gewijd aan de Heilige Catharina, waardoor het dorp ook wel Catharinabant heette. Na de hervorming ging deze naam verloren.
In 1595 werd de eerste predikant, Johannes Silvius, beroepen.

Het kerkgebouw ging steeds meer achteruit, zodat men in 1638 besloot tot het bouwen van een nieuwe kerk. Een aanzienlijk deel van het hiervoor benodigde geld werd geschonken door Johannes Crack, de Grietman van Aengwirden, waardoor de kerk heel wat meer aanzien kreeg dan een gemiddelde dorpskerk. Als tegenprestatie werd er een steen in de muur aangebracht met het wapen, naam en funktie van Johannes Crack.
Op aandringen – en wellicht op zijn kosten – werd in 1649 een torentje geplaatst als vervanger van de klokkenstoel.

Toch heeft deze kerk het maar ruim 100 jaar volgehouden en werd er in 1743 wederom tot vervangende nieuwbouw overgegaan. Echter ook deze voorziening hield het maar een eeuw vol. In 1843 werd opdracht gegeven aan de bekende architect Thomas Romein, die de neoclassistische kerkvorm ontwierp van de huidige kerk. Op 21 augustus 1845 werd het nieuwe godshuis ingewijd. Van het daarbij optredende koor kwamen de vrouwen per praam en de mannen te voet, zo meldt de historie.

Zowel exterieur als interieur dragen het karakter van een waar monument. De blokvormige voorbouw met zijn helder gele bepleistering geeft de kerk een gouden aanblik. De voorgevel laat 3 sierlijke rondbogen zien, gedragen door pilasters en met 2 blinde nissen.
Boven de bogen geven verdiepte rechthoekige vlakken het bouwjaar weer: Anno 1843.
Daarboven moedigt een spreuk de gelovigen aan om de verkondiging goed ter harte te nemen met de woorden:

Zalig zijn degenen die het woord Gods horen en hetzelve bewaren.

In de kerk wordt de bezoeker getroffen door een verrassende mix van eenvoud en grote spirituele kwaliteit.
De kleurstelling, de ramen, het stucwerk en het meubilair vormen een harmonisch geheel, waarin ook de sobere en veel oudere kansel (preekstoel uit de 16e eeuw) geheel passend is ingevoegd. Ook wordt de aandacht getrokken door de grafzerken in de vloer van de kerk. De beide graven van de grietman Johannes Crack (1652) en zijn echtgenote Luff Ansckien van Lycklama (1667) herinneren aan de nauwe verbinding tussen familie en de kerk.
In 1992 was de kerk Monument van de maand.

Houten toren.

Een kleine rode houten toren met daarop een open lantaarn en een kruis met als windvaan een zandloper kompleteren het fraaie aanzicht.

Buiten valt verder het grote kerkhof, eigendom van de PKN-gemeente Heerenveen, op met ondermeer de  grafkelder van de familie Woltman.